Ben ilk iki ay Mavi'ye hamile oldugumu anlamadim.. Evet iste cahillik.. :/ ilk ogrendigimde de isten yeni istifa etmis ve bi degisiklik pesindeydim.. Sanirim insan ne diledigine dikkat etmeli :)) ve bu arayis icinde hayatimin en buyuk degisikligini verdi hayat bana.. Anne oldum ben..
Hamileligin ucuncu ayi hem fiziksel hem de psikoljik olarak yorucuydu benim icin.. Sonrasinda kendime hep herseyin guzel olacagini soyledim.. Ve oyle de oldu.. Mavi benim şansım oldu.
İzmir piyasası benim çalıştığım alanda ( İnsan Kaynakları) çok fazla proje bazlı çalışılmamasına rağmen ben çalışmayı çok istediğim büyük ölçekli firmalardan birinde üç aylık bir projeye kabul edildim.. Ve inanmazsınız akabinde de doğum iznime kadar çalışmamı teklif ettiler.. Sevinç nidalarıyla kabul ettim.. O kadar iyi bir ekiple çalıştım ki, hem çok güzel dosluklar hem deneyim hem de çok şükür para kazandım.. İnkar etmeyelim aileye yeni giren birey masraf demek :)
Kısaca hamileliğimin böyle rahat ve pozitif geçmesinde burada çalıştığım arkadaşlarımın büyük katkısı var..
Mavi de bu sürede benimle iş birliği yaparak çok rahat bir hamilelik böylelikle rahat bir çalışma dönemi geçirmemi sağladı..
Hep normal doğum istedim.. Daha doğrusu kızım için nasıl iyi olacaksa o olsun diye dua ettim hep.. Gün geldi ve doktorum Mavi'nin iri bir bebek olduğunu ve sezeryan yapacağımızı söyledi.. Hiç bir şey siyemedim.. Peki dedik ve bir hafta sonrasına tarihimizi aldık.. Sezeryan bile olacaksam o kadar istedim ki Mavi hazır olduguna dair bir işaret versin, o içeride rahatken büyüyorken onu ordan koparmayalım istedim.. Evet, hamilelik tuhaf duygu durumları yaratabiliyor.. Halbuki sezeryan da bebeği dünyaya getirmek için sağlıklı ve kontrollü bir yöntem kesinlikle..
Velhasıl sezeryan tarihinden bir gün önce o kadar dua ettim ki, o kadar konuştum ki Mavi'yle..beni duymuş olmalı ki annesin akıllı kızı sezeryana gideceğimiz sabah 4:30 da sancıyla uyandım.. Başta inanamadım.. Habire tuvalete gidip durdum gaz zannederek.. Bi sancı girip çıkıyordu..eşimi uyandırdım .. Üşüttüğümü söyleyip ayağımın altına dıcak su torbası yaptı :D :)))) Zaten ben doğurup Mavi'yi kucağına verene kadar benim doğuracağıma inanmamış gibiydi :)) sancıları dinlemek için saate baktığımda saat 6 civarında 7-8 dk da bir sancım geliyordu.. Saat 11 de hastanede olmamız beklenirken " kalkın, doğuruyorum" deim ve sabah 7 de apar topar hastaneye gittik.. Planlı sezeryan olduğum için hemen aldılar epidurale, hazır bekletelim seni dediler.. Bu sırada ben Mavi hazır olduğu için o kadar mutluydum ki, Mavi'nin ilk oyuncağını da yanıma alıp tıpış tıpış gittim epidurale.. Sonra bir ebe beni kontrole geldi ve hafif açılmam olduğunu söyledi.. Ben de ben doğururum yahu bu çocuğu dedim..e hadi deneyelim o zaman dedi ebe.. Doktorumu çağırdı, hemfikir! :)) mutluluğumuz size şöyle tarif edebilirim, doğumda yaklaşık 8 kişi vardı ve bunların 5 tanesi hastanede doğumhanede çok pozitif biri var gelin doğumunu izlemeye gidelim diye gelen hemşirelerdi! İnanmıyor musunu? Şöyle söyliyeyim üçüncü gün hastameye Mavi'yi kontrole götürdüğümüzde çocuk doktorunum hemşiresi bile aa ben sizi biliyorum fotoğraflarınızı gördüm doğumhaneye oyuncakla girmişsiniz dedi. Herkes sizin ne kadar pozitif olduğunuzu konuluyor dedi..E iyi haber de çabuk yayılıyor demek ki.. Yani İzmir Egepol hastanesine gelip 4,370 lik bebeği gülerek doğuram kadın kim derseniz size adımı vereceklerdir :) haha!
Doktorum bile ilk defa bi doğum beni bile rahatlattı Dedi..
Bense doğumun son dakikalarında pozitifliğimi kaybetmiş son ıkknmalarla ufaklığı! Doğurmaya çalışıyordum:)
Ve zafer! Onu işk gördüğüm anı, kokladığım anı, daha doğumhanede parmağımı kavrayıvermesini, o anki duygu boşalımını size anlatamam.. Dünyanın en güzel duygusu..
Şimdi yanımda tombul yanaklarının üzerine yatıp uyuyan güzel kızımın benim olduğuna inanmak bile güç! Dünyada mucize arayan varsa bir insanın içinden imsan çıkarması mucizelerin en büyüğü derim!
Şimdi yorucu dönem başladı, uykusuzluk, KORKU!, panik, sevgi, aşk.. Hepsi bir arada öyle fazla ki.. Ama öyle bir güç. Geliyorki insana..
Tabi bu arada benim de annem olmasa ne hamileliğim ne de doğum sonrası sürecim bu kadar kolay geçmezdi.. Desteklerini asla unutmayacağım.. Anneler kutsaldır, cidden :) anneyim diye demiyorum ;))
Bu hikayeyi okuyun, ama siz kendinize sizin gibi bir hikaye yazın.. Size uygun olanı yaşayın.. En güzeli en iyisi bu..
Allah herkesin evladını bağışlasın..
Tüm hamileleri de sağlıkla kavuştursun bebelerine..
Mavi'nin ilk sosyal medya fotoğrafı da bu olsun, buyrun bakalım..
Sevgiler,
İdil & Mavi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder