Memleket..

Haziran'dan beri Turk insaninin uyanisiyla calkalaniyor ulkemiz. Insanlarimiz uyandikca daha da fena seyler yapiliyor ulkemize. Ses ciktikca daha da bastiriyorlar. Demokrasi kelimesinin altina oyle yeni anlamlar yukluyorlar ki en demokrat insan bile supheye dusuyor kendinden bu muydu benim inandigim savundugum yillarca diye.. Okuma haklarimizdan, sokakta yurume hakkimiza yememize icmemize dahi mudahale akilalmaz boyutlara gidiyor.. Oyle tatli tatli yavas yavas gostere gostere oluyor ki bu degisim.. Bir trafik kazasinin yavas cekim gosterimi gibi izliyoruz.. Hatta arabanin icindeyiz ve bagira bagira oluyoruz.. Bagira bagira aliniyor yasama hakkimiz elimizden.. Abartmiyorum. Hazirandan bu yana bu konuyla ilgili hic bir sey yazmadim bloga.. Facebook, instagram ve twitterdan yazdim dusuncelerimi.. Insan haklari orgutune dahi tweet attim.. Gelen cevaplar ilgilendikleri yonundeydi.. Ama ne oldu ne bitti?.. Netice yok.. Olan tek sey bizim yetisen yeni neslimizin "bagzi" beyinlerin ideolojlerine gore yetistirilmek istemesi.. Turkiye'nin sen ben o diyerek bolunmeye calisilmasi ve varligimizin Turk varligina armagan edilmesinin bir kesimi rahatsiz etmesi. Halbuki hepimiz Turk'uz. Ve ne mutluyuz bir bilse.. Insana saldirmanin, can almanin muslumanlik sayildigi, devletin temsilcisi olmanin halki unutmak oldugu.. Uc kursluk su faturalarinin tomalardan cikan sulari ve basimizdakilerin masraflarini odemek icin 60 TL'lere firladigi gunlerdeyiz.. Herseye bir kilif bulundugu..

Haziran'in ilk gunlerinin ilk isiklariyla uyandi Turkiye demistim bu asagidaki fotografi paylasip.. O kadar sevinmistim o kadar gurur duymustum ki Turk'lugumle., bu vatan topraklarinda yasamakla.. Ama ilerleyen gunler.. Oyle korkuttu ki beni. Kendi ulkemde, sokaklarda guvenle yuruyemeyecek, kendi polisimin tecavuzune ugrayabilecek, 15 yasinda evlendirilebilecek ve hakkim icin konustugumda yuzume gozume gaz, cop yiyerek, palayla kendi insanim tarafindan oldurulebilecek olmak.. Beni cok ama cok korkuttu.. Hala da korkutuyor.

Dun yine ODTU'ye bayram gunu, gece yarisi yapilan "cikartma" ne kadar hainlestigimizin bir baska kaniti..

O kadar cok soylenecek sey var ki darmadaginik oluyor kelimelere dokmeye calisirken dusunceler..

Ama yazik.. Kullerinden dogmus bir memlekette.. Yillar oncesinin yoneticileri fransizca ingilizce konusup, moda elcisi gibi sik ve modern giyinirken, bizim basimizdaki insanlarin tek yetkinliginin tweeterdan laf yetistirebilmek olmasi ve Turkcemizi kullanmaktan aciz olmalari, halklarini butunlestirmekten ziyade parcalamaya calismalari, memleketi parca parca satmalari.. Yazik..

Ama "benim hala umudum var". Guzel gunler gelecek.. Anladim ki benim insanim yanmadan, kul olmadan yeniden dogamiyor.. Az yanmadi canimiz bu sene.. Daha ne kadar kaldi bilmiyorum ama yakindir, Turkiye Cumhuriyeti kullerinden yeniden dogacak ve biz insan gibi yasamaya devam edecegiz.

Bir anne adayi olarak da ayri korkuyorum bu kargasanin icine bir can daha getirmekten, ama biliyorum ki bu can beni guclu kilacak ve ulkesi icin sadece birkac satir yazmaktan daha fazlasini yapacak... Benim umudum bu..

Hersey guzel olacak..